ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΜΠΗ
(Γράφει ο Χρήστος Τσάκος, Φοιτητής Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής)
Οι Έλληνες φέτος διανύσαμε τέσσερις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (βουλευτικές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές) με τη συμμετοχή του κόσμου να μειώνεται αισθητά από τη μια αναμέτρηση στην άλλη. Το γεγονός ότι στην Αθήνα εξελέγη Δήμαρχος ο κ. Δούκας με συμμετοχή μόλις 26,73% είναι ενδεικτικό του τι συμβαίνει και του πόσο αηδιασμένος και κουρασμένος είναι ο κόσμος με το πολιτικό σύστημα που έχει ρημάξει την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. 
Οι τεράστιες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την απομάκρυνση των πολιτών από την κάλπη
Οι Έλληνες δυστυχώς έχουν επιλέξει στη πλειοψηφία τους να συμβιβαστούν με τα πολιτικά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί από την εποχή της διακυβέρνησης Τσίπρα και έπειτα, με την ευθύνη να βαραίνει φυσικά κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2015, με δύο μνημόνια ψηφισμένα και τον κόσμο αγανακτισμένο με τις πολιτικές που εφάρμοζαν τα δύο κόμματα που ουσιαστικά έπαιζαν μπάλα ολομόναχα από την μεταπολίτευση και έπειτα (το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ), οι πολίτες πίστεψαν στην ιδέα της μεγάλης πολιτικής αλλαγής και της "πρώτης φοράς αριστερά" που ενέπνεε ο ανερχόμενος τότε πολιτικός Α. Τσίπρας μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας του δύο σερί νίκες έναντι των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας. Φυσικά, αυτό το "κλίμα" αλλαγής δεν κράτησε για πολύ. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ απεδείχθη πολύ γρήγορα κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών των πολιτών, ενώ ο Α. Τσίπρας επίσης αποδείχθηκε ότι είναι της ίδιας "πάστας" με τους προηγούμενους. Η ψήφιση του τρίτου μνημονίου, βάζοντας τη χώρα σε νέες περιπέτειες, καθώς και η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, περιφρονώντας απροκάλυπτα την λαϊκή βούληση, αποτελούν μονάχα δύο από τις καταστροφικές πολιτικές που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ωθώντας έτσι τον κόσμο στην απογοήτευση και τον συμβιβασμό.
Η διακυβέρνηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως αποτέλεσμα οι πολίτες να νιώσουν προδομένοι και εξαπατημένοι. αφού το κόμμα που ανέμεναν να φέρει την "αλλαγή" και να τους σώσει, απεδείχθη παρόμοιο με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, επέλεξαν να συμβιβαστούν με το παλιό εγκληματικό πολιτικό σύστημα που ήξεραν καλά και τους κυβερνούσε από το 1974 και έπειτα (στο όποιο φυσικά εντάχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 και μετά, στηρίζοντας τα lockdown, την υποχρεωτικότητα των εμβολίων και μια σειρά πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη) δίνοντας έτσι στον Κ. Μητσοτάκη και την "εκσυγχρονιστική" πλέον Νέα Δημοκρατία τα ηνία της χώρας.
Η απροκάλυπτη "πασοκοποίηση" της ΝΔ και η υποκρισία Κασσελάκη
Πριν μερικές ημέρες έλαβε χώρα η εκδήλωση προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, στην οποία παρευρέθηκε τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης (είναι απορίας άξιο τι κάνει ο αρχηγός της ΝΔ σε εκδήλωση προς τιμήν ενός πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ που μόνο δεινά προκάλεσε), όσο και η ΠτΔ, ο Ν. Ανδρουλάκης και ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία του Κ. Μητσοτάκη σε μια αμιγώς "πασοκική" εκδήλωση, δείχνει πλέον και "με τη βούλα" ότι η ΝΔ βιώνει "πασοκοποίηση", καθώς και ότι ο Μητσοτάκης αποτελεί τόσο "ορφανό" του Σημίτη (εντελώς τυχαία διορίστηκε πρώτη φορά σε τράπεζα επί διακυβέρνησής του) όσο και συνεχιστής των δήθεν "εκσυγχρονιστικών" πολιτικών του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ κατέκρινε αυστηρά τον Κ. Καραμανλή για την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ, έπειτα μας έβαλε στην ευρωζώνη. 
«Τι δουλειά έχω εγώ με όσους έχουν σπαταλήσει τόσα δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού λαού; Ξεχνάμε τη διαπλοκή αυτών των ετών; Μόνο εκσυγχρονισμός δεν ήταν. Ας αναλάβουν άλλοι τον μανδύα του χρέους της χώρας» απάντησε ο Σ. Κασσελάκης σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τον λόγο που δεν έδωσε το «παρών» στην εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη. Καλά όλα αυτά που λέει ο κ. Κασσελάκης, αλλά ας λάβει υπόψη του ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Μάλλον ο κ. Κασσελάκης ξέχασε πως εργαζόταν στη Goldman Sachs (έτσι δηλώνει τουλάχιστον ο ίδιος). Ίσως επίσης ξέχασε ότι το περιβόητο «αμαρτωλό» swap του Κ. Σημίτη, που «φέσωσε» την Ελλάδα με 16 δισ. ευρώ, έδωσε χάρισμα 600 εκατ. ευρώ στον τραπεζικό «κολοσσό» της Goldman Sachs και αποτέλεσε το θλιβερό πρελούδιο για την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στις 23 Μαΐου 2010 από το Καστελόριζο, η οποία αποτέλεσε το σημείο της οριστικής εισόδου της χώρας στην εποχή των Μνημονίων.
Το "στοίχημα" των επερχόμενων ευρωεκλογών
Απομένουν 7 μήνες για τις ευρωεκλογές του 2024. Το διάστημα αυτό είναι φυσικά αρκετό ώστε να προκύψουν απρόοπτα και μεγάλες πολιτικές εξελίξεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν έχει αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται ένα πλαίσιο με βάση το οποίο μπορούμε να προβλέψουμε έστω και χονδρικά το τι έπεται.
Δυστυχώς η εκλογική κυριαρχία της ΝΔ έναντι των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι αδιαμφισβήτητη. Όσες απώλειες και να έχει το κυβερνών κόμμα λόγω των συνεχών ατοπημάτων της (εκούσια ή ακούσια, ο καθένας θα το κρίνει προσωπικά) από τον Ιούνιο έως και σήμερα, φαίνεται αδύνατο να πέσει κάτω από το 30%, αφού αυτή είναι η εκλογική της βάση στη παρούσα φάση. Κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης μέχρι στιγμής δεν παρουσιάζει, σε επίπεδο δημοσκοπήσεων τουλάχιστον, ποσοστό άνω του 15%. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι η ΝΔ απέχει το λιγότερο 15 μονάδες από το δεύτερο κόμμα (όποιο και να είναι πλέον αυτό, κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει), γεγονός που της δίνει άνεση να συνεχίσει δίχως έλεος τις αλαζονικές και ανθελληνικές της πολιτικές.
Οι στόχοι κάθε κόμματος για τις ευρωεκλογές είναι σαφώς διαφορετικοί.
Η ΝΔ θα προσπαθήσει πάση θυσία να περιορίσει τις απώλειες της (σίγουρα θα υπάρξουν, αφού οι ευρωεκλογές χαρακτηρίζονται διαχρονικά ως ψήφος αντίδρασης των πολιτών, σε συνδυασμό με την μεγάλη αποχή που θα υπάρξει) στο 32-35%, 5 έως 8 μονάδες, δηλαδή, κάτω από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Το πιθανότερο είναι το κυβερνών κόμμα να μη φέρει στη βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών πριν τις ευρωεκλογές, αφού αυτό θα δυσαρεστήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους του κόμματος.
Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πλέον μη αναστρέψιμη, αφού μέσα στο κόμμα συνυπάρχουν (από ό,τι φαίνεται όχι για πολύ ακόμα) πολιτικά ξένοι. Ο κύριος στόχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι απλά να περιορίσει τις απώλειες που είναι αναμενόμενες, αλλά να παραμείνει δεύτερο κόμμα. Με τα όσα τραγικά για την πολιτική ζωή του τόπου διαδραματίζονται στο δεύτερο σε αριθμό βουλευτών κόμμα του κοινοβουλίου, η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και πιθανώς οι τίτλοι τέλους για το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρούνται πλέον ως κάτι το λογικό και αναμενόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο 12-15% (μια ανάσα δηλαδή πάνω από το ΠΑΣΟΚ), με τον κίνδυνο να βρεθεί με μονοψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές να καραδοκεί.
Το ΠΑΣΟΚ, από όσο δείχνουν τα δεδομένα μέχρι στιγμής, μοιάζει να έχει πιάσει "ταβάνι" από άποψη ποσοστών. Όσο τουλάχιστον βρίσκεται στην ηγεσία ο Ν. Ανδρουλάκης, το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη δεν φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει το 12-13% παρά την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και τη μεγάλη δεξαμενή κεντροαριστερών και αριστερών ψηφοφόρων που μένουν χωρίς πολιτική στέγη. Οι χρυσές εποχές του ΠΑΣΟΚ του 40% αποτελούν πλέον παρελθόν και ο Ν. Ανδρουλάκης δεν φαίνεται να μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου που αντιτίθεται στις πολιτικές Μητσοτάκη (και δικαιολογημένα), παρά τη προσπάθεια που γίνεται ώστε να αυξηθούν τα ποσοστά του κόμματος.
Το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια κινείται πάντοτε στο 7-9%, ποσοστό το οποίο αποτελείται κυρίως από ψήφους πολιτών που αντιδρούν σε κάθε κυβέρνηση και αμφισβητούν το οτιδήποτε δίχως όριο και φίλτρο. Πέρα από τη σταθερή εκλογική του βάση, το ΚΚΕ φαίνεται να αντλεί ψήφους από δυσαρεστημένους αριστερούς και πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν ελκύονται από το ΠΑΣΟΚ ή την Πλεύση Ελευθερίας και ψάχνουν ένα άλλο κόμμα μέσω του οποίου θεωρούν ότι θα εισακουστεί η αγανάκτηση και η οργή τους.
Το κόμμα που φαίνεται να ωφελείται περισσότερο στις ερχόμενες ευρωεκλογές από τη δυσαρέσκεια των πολιτών για το κυβερνητικό έργο και την έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τα υπόλοιπα κόμματα είναι η Ελληνική Λύση. Κάτι τέτοιο φυσικά είναι λογικό και αναμενόμενο, αφού, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, είναι το μόνο κόμμα που ασκεί εποικοδομητική αντιπολίτευση στη Κυβέρνηση, εκφράζοντας πλέον τη πλειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων στην Ελλάδα, καθώς οι Σπαρτιάτες είναι υπό διάλυση και η Νίκη "κοιμάται όρθια". Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις (σημειωτέον ότι οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν από το 2019 έως και σήμερα το κόμμα του Κ. Βελόπουλου πάντοτε με χαμηλότερα ποσοστά από αυτά που εν τέλει λαμβάνει) η Ελληνική Λύση φαίνεται να κινείται γύρω στο 6-8%, με συνεχή ανοδική τάση. Το κόμμα που φιλοδοξεί να γίνει η επόμενη μεγάλη λαϊκή και κοινωνική Δεξιά κυβέρνηση στην Ελλάδα διατήρησε ως επί το πλείστον την κοινοβουλευτική ομάδα που διέθετε και την προηγούμενη τετραετία, ενώ υπήρξαν και πολλές αξιοσημείωτες νέες προσθήκες, μεταξύ αυτών και αυτή του έγκριτου και μαχητικού νομικού Π. Σαράκη.
Για τη Νίκη δεν έχω και πολλά να πω, αφού έκανε εξαρχής φανερές τις προθέσεις της και προσπάθησε να προσελκύσει τους θρησκόληπτους, ταυτίζοντας το κόμμα με την ίδια την πίστη (κάτι το οποίο φυσικά είναι λάθος). Παρόλα αυτά, φαίνεται να κρατάει τις δυνάμεις της, αφού στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται στο 3-4%.
Οι Σπαρτιάτες είναι πλέον τελειωμένη υπόθεση. Το κόμμα που έλαβε την υποστήριξη του έγκλειστου Η. Κασιδιάρη όχι μόνο δεν άσκησε αντιπολίτευση στον βαθμό που περίμεναν οι ψηφοφόροι του, αλλά κατάφερε να προκαλέσει σάλο και εισαγγελική παρέμβαση, αφού οι βουλευτές του "σκοτώθηκαν" μεταξύ τους για την κρατική χρηματοδότηση και τον άνθρωπο που αποτέλεσε την "κηροζίνη" για την είσοδο τους στη Βουλή, όπως είχε αναφέρει και ο ίδιος ο Β. Στίγκας. Αν κατορθώσουν να εκλέξουν ευρωβουλευτή στις ερχόμενες ευρωεκλογές, θα είναι θαύμα.
Μια από τα ίδια και η Πλεύση Ελευθερίας. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπήρξε παλαιότερα μια από τις δυναμικότερες και πιο μαχητικές βουλευτίνες, χωρίς όμως αυτό να προϋποθέτει από ό,τι φαίνεται ότι έχει ορθή κρίση όσον αφορά το ποιους θα επιλέξει δίπλα της. Η Πλεύση Ελευθερίας πέρα του ότι δεν ασκεί επαρκή αντιπολίτευση, φαίνεται να έχει και τάσεις αυτοδιάλυσης που εξελίσσονται σε οικογενειακό σίριαλ, αφού 2 από τους 8 βουλευτές του κόμματος (μάνα και γιός) αποχώρησαν από τη Κ.Ο με αιχμές εναντίον της Ζ. Κωνσταντοπούλου δίχως φυσικά να παραδώσουν τις έδρες τους.
Η εξεταστική επιτροπή του ΚΚΕ για τα Τέμπη
Προ ολίγων ημερών το ΚΚΕ έκανε αίτημα σύστασης εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια του πολύνεκρου δυστυχήματος των Τεμπών που βύθισε σε θλίψη όλη την Ελλάδα. Η ΝΔ διαμέσου του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη έσπευσε να δηλώσει πως θα υπερψηφίσει την πρόταση του ΚΚΕ. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως η ΝΔ, η οποία εδώ και μήνες απέφευγε τόσο την διαλεύκανση του δυστυχήματος όσο και την απόδοση ποινικών ευθυνών στα αρμόδια πολιτικά πρόσωπα, ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκε για το ζήτημα και δέχτηκε αμέσως να υπερψηφίσει την πρόταση.
Εγώ, ως απλός σκεπτόμενος πολίτης, διερωτώμαι γιατί η κυβέρνηση δεν είχε ψηφίσει προ μερικών μηνών την πρόταση της Ελληνικής Λύσης για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα Τέμπη. Μήπως επειδή τα αδικήματα τότε δεν είχαν παραγραφεί; Ή μήπως επειδή η πρόταση του ΚΚΕ είναι αρκετά αόριστη και υπάρχει διάχυση των ευθυνών; Πιθανότατα και για τους δύο λόγους. Άλλωστε, είναι εμφανές ότι τον τελευταίο καιρό η ΝΔ και το ΚΚΕ "τα έχουν κάνει πλακάκια" αφού φτάσαμε στο σημείο να μην γίνεται η αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς λόγω συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα. 