Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΝΔ
Χρήστος Τσάκος - φοιτητής Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής
Οι συνεχείς αναφορές στον Κ. Καραμανλή και τον Α. Παπανδρέου φανερώνουν την ευφυέστατη επικοινωνιακή στρατηγική του Κ. Βελόπουλου
Απέχουμε περίπου 4 μήνες από τις κρίσιμες ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Η εκλογική αυτή αναμέτρηση δεν είναι καθόλου ασήμαντη, το αντίθετο μάλιστα, καθώς μέσω αυτής θα εκφραστεί ένα τεράστιο κύμα οργής και απογοήτευσης πανευρωπαϊκά, με τους Ευρωπαίους πολίτες να στρέφονται κυρίως σε κόμματα δεξιά και συντηρητικά. Οι δύο ομάδες που εκφράζουν την λαϊκή Δεξιά στην Ευρωβουλή, το ΕCR και το ID, πιθανολογείται πως θα δουν μεγάλη αύξηση στις έδρες τους, ενώ κόμματα όπως το Fidesz του Όρμπαν στην Ουγγαρία, το AfD στη Γερμανία, το National Rally της Λεπέν στη Γαλλία, το FdI της Μελόνι στην Ιταλία (αν και η Μελόνι τελευταία «φλερτάρει» επικίνδυνα με τη κεντροδεξιά και το EPP), το Vox στην Ισπανία, το VVD του Βίλντερς στην Ολλανδία και πολλά άλλα, παρουσιάζουν ραγδαία άνοδο, με μερικά από αυτά μάλιστα να κυβερνούν κιόλας.
Στην Ελλάδα, το πανευρωπαϊκό αυτό ρεύμα έχει αρχίσει και αποτυπώνεται στο πολιτικό σκηνικό, έστω και σε μικρότερο βαθμό. Στις εκλογές του Ιουνίου δόθηκε το πρώτο σημάδι, αφού τα «δεξιά» κόμματα που εισήλθαν στη Βουλή έλαβαν συνολικά 12,5%, ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό του ΠΑΣΟΚ.
Εννέα μήνες αργότερα, η κατάσταση έχει μεταβληθεί τελείως. Δημοσκοπικά, οι Σπαρτιάτες έχουν πέσει κάτω από το 3%, η Νίκη παραμένει σταθερή ως προς τα ποσοστά της, ενώ η Ελληνική Λύση από 4,5% που έλαβε τον Ιούνιο τώρα φλερτάρει με το 10%, με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να νιώθουν «την ανάσα της» ολοένα και πιο κοντά. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως φαίνεται ότι η Ελληνική Λύση δεν διπλασιάζει τα ποσοστά της λόγω της πτώσης των Σπαρτιατών, αλλά επειδή κατάφερνει να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων όχι μόνο της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ. 
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Κ. Βελόπουλος προβαίνει σε συνεχείς και εκτενείς αναφορές στα πρόσωπα των Κ. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου, εκθειάζοντας το ιδεολογικό τους υπόβαθρο. Η επικοινωνιακή αυτή στρατηγική, πέρα από ευφυέστατη, φαίνεται να είναι και επιτυχής, αφού, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Ελληνική Λύση φαίνεται να «τσιμπάει» από τους δυσαρεστημένους της ΝΔ, αλλά και ολίγον από το ΠΑΣΟΚ.
Η σκέψη αυτή του επιτελείου του Κ. Βελόπουλου εν τοις πράγμασι δεν είναι καθόλου παράλογη, αφού η πιο κοντινή παράταξη στα όσα πρέσβευε ο συντηρητικός Κ. Καραμανλής είναι πράγματι η Ελληνική Λύση, η οποία ταυτόχρονα καταφέρνει να αντλήσει και να συνδυάσει θετικά στοιχεία του Α. Παπανδρέου με δεξιές ιδέες.
Η ΝΔ που ίδρυσε ο Καραμανλής το 1974, με τα όποια λάθη μπορεί να της καταλογίσει κανείς, μιλούσε για το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», σεβόταν απόλυτα την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, το κράτος δικαίου και το Σύνταγμα, το οποίο άλλωστε η ίδια θέσπισε. Επιπρόσθετα, υποστήριζε τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, δηλαδή την ελεύθερη οικονομία υπό ισχυρή κρατική εποπτεία και καθοδήγηση, όπως και τις μαζικές κρατικοποιήσεις που έλαβαν χώρα μετά το 1975, ενώ ήταν έντονα συντηρητική σε κοινωνικά, πολιτιστικά και ηθικά ζητήματα. Το 2024, η Ελληνική Λύση είναι το κόμμα-συνεχιστής των ιδεωδών αυτών, υιοθετώντας το μοντέλο της μικτής οικονομίας και ακολουθώντας τον κοινωνικό και εθνικό συντηρητισμό, σε αντίθεση με τη σημιτική πλέον ΝΔ του Μητσοτάκη που ιδιωτικοποιεί και ξεπουλάει τα πάντα, δε σέβεται τη παράδοση, την ιστορία και τις αξίες της πατρίδος μας, καταπατά συνεχώς το κράτος δικαίου, το Σύνταγμα και την ελευθεροτυπία, έχοντας καταντήσει μια μίξη ακραίου νεοφιλελευθερισμού με απολυταρχισμό και αριστερές πολιτικές ως προς τα κοινωνικά θέματα.
Από την άλλη, ο Α. Παπανδρέου και το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 διακατέχονταν από έναν έντονο αντιαμερικανισμό και έναν σκεπτικισμό απέναντι στην τότε ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ, ενώ υποστήριζαν μια εσωστρεφή μορφή εθνικισμού (σε αντίθεση με αυτή του Κ. Καραμανλή που ήταν εξωστρεφής και δυτικόφιλη) που μιλούσε για την ανάγκη για εθνική αυτοδιάθεση, ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Χαρακτηριστική της εποχής είναι η φράση του Α. Παπανδρέου «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Στο σήμερα, προφανώς στην Ελληνική Λύση ούτε αντιαμερικανοί είναι ούτε αμφισβητούν τη νατοϊκή πορεία της Ελλάδος, αλλά ορθώς κατ’εμέ τηρούν μια ελαφρώς ευρωσκεπτικιστική στάση, ενώ ταυτίζονται με τον Α. Παπανδρέου στο ότι πρώτα πρέπει να κοιτάμε το εθνικό μας συμφέρον και έπειτα αυτό της Ευρώπης ή της Δύσης. Εκτός αυτού, η Ελληνική Λύση θεωρεί πως δε πρέπει να εξαρτώμαστε πλήρως από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αφού το δίπολο ΗΠΑ-Σοβιετική Ένωση έχει εξαλειφθεί δεκαετίες τώρα, αλλά να ακολουθήσουμε πολυπολική πολιτική, αναπτύσσοντας τις σχέσεις μας με την Ινδία, την Κίνα αλλά και τη Ρωσία, με την οποία δυστυχώς πλέον έχουμε κάκιστες διπλωματικές σχέσεις.
Συνεπώς, αυτό που μένει να φανεί είναι αν η επικοινωνιακή αυτή στρατηγική της Ελληνικής Λύσης θα αποδώσει εκλογικούς καρπούς, ανατρέποντας έτσι το υφιστάμενο πολιτικό τοπίο.