ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΤΟΜΗ Ή ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ;
Κινούμαστε πράγματι "προς τα μπρος" ή μήπως πάμε αιώνες πίσω δίχως να το αντιληφθούμε; Μια άλλη οπτική για τον γάμο των ΛΟΑΤΚΙ αναφορικά με το ζήτημα της παρένθετης μητρότητας
Ένα φλέγον ζήτημα που απασχολεί έντονα την επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες, μαζί φυσικά με τα μη κρατικά ΑΕΙ και τις αγροτικές κινητοποιήσεις, είναι το επικείμενο νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών (κι όχι ομόφυλων, ο όρος είναι λανθασμένος) και συνεπώς την δυνατότητα υιοθεσίας παιδιών από αυτούς. Μέχρι στιγμής, την πλήρη αντίθεση τους στο συγκεκριμένο ν/σ έχουν δηλώσει η Ελληνική Λύση, οι Σπαρτιάτες, η Νίκη αλλά και το ΚΚΕ, ενώ πολλές αντιδράσεις υπάρχουν εντός του κυβερνώντος κόμματος και του ΠΑΣΟΚ.
Στο παρόν κείμενο δε θέλω να μιλήσω για την έντονη αντίθεση και τις ενστάσεις μου, οι οποίες είναι πολλές, στο κομμάτι του γάμου και της υιοθεσίας, αλλά για κάτι που θεωρώ ακόμη πιο σημαντικό, κι ας μην είναι στο προσκήνιο. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι με το ν/σ αυτό της κυβέρνησης Μητσοτάκη νομιμοποιείται μέσω "κερκόπορτας" η πιθανή εκμετάλλευση γυναικών, μέσω της παρένθετης μητρότητας, ακόμα κι αν η κυβέρνηση διατυμπανίζει για τα μάτια του κόσμου πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ότι αποτελεί κόκκινη γραμμή της. Φυσικά, όλο αυτό το αφήγημα περί δήθεν άρνησης της κυβέρνησης στη παρένθετη μητρότητα για ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι ένα επικοινωνιακό σόου, προκειμένου η ΝΔ να μειώσει όσο περισσότερο μπορεί τις διαρροές συντηρητικών και παραδοσιακών της ψηφοφόρων σε κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της.
Η παρένθετη μητρότητα υφίσταται από το 2005 στην Ελλάδα, όποτε και μπήκε σε εφαρμογή η σχετική νομοθεσία του υπουργείου Υγείας, και επιτρέπεται βάσει των άρθρων 1456, 1458 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα (Α.Κ.) εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ενώ η χρήση της στην χώρα μας αφορά αποκλειστικά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια (μέχρι στιγμής τουλάχιστον).
Η παρένθετη μητρότητα αποτελεί σήμερα απαγορευμένη πρακτική στην Ιταλία, την Αυστραλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Κίνα, ενώ επιτρέπεται υπό περιορισμούς στις ΗΠΑ, τη Γαλλία. Αντίθετα, 20 είναι οι χώρες που και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα, μεταξύ των οποίων είναι η Μεγάλη Βρετανία, η Δανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία.
Το ότι, νομικά τουλάχιστον, απαγορεύεται στην Ελλάδα η χρήση παρένθετης μητέρας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν το αμφισβητεί ουδείς. Αυτό που όμως, εσκεμμένα θεωρώ, δε μας λέει η κυβέρνηση, είναι ότι κάλλιστα μπορεί ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων να πάει σε μια χώρα όπου η παρένθετη μητρότητα για ομοφυλόφιλους είναι νόμιμη, να "κάνει" παιδί και έπειτα να το φέρει στην Ελλάδα, όπου θα αναγνωρίζεται κανονικά, εφόσον εγκριθεί το ν/σ. Εκτός αυτού, η κυβέρνηση αποφεύγει να τονίσει πως με μια απλή προσφυγή ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι αρκετά πιθανό η Ελλάδα να αναγκαστεί μετέπειτα να νομιμοποιήσει τη παρένθετη μητρότητα και για τους ομοφυλόφιλους μέσω τροπολογίας, ενώ ουδείς λόγος έγινε για το γεγονός ότι έχουν εκδοθεί δύο αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων που χορήγησαν άδεια για χρήση παρένθετης σε άγαμο άνδρα, με το σκεπτικό ότι "ο αποκλεισμός του άνδρα αποτελεί κατάφωρη διακριτική μεταχείριση σε βάρος του". Έτσι. οι αιτούντες που θα απορρίπτονται λόγω φύλου θα οδηγούν τις υποθέσεις στα δικαστήρια για διάκριση βάσει Συντάγματος, με την κυβέρνηση ουσιαστικά να αφήνει την ευθύνη στα δικαστήρια αναφορικά με την χρήση παρένθετης μητέρας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Εν ολίγοις, φαίνεται πως η κυβέρνηση σκοπεύει να αναγνωρίσει πλαγίως, δηλαδή δια της ανοχής της, τη γονεϊκότητα ομοφυλόφιλων ανδρών που έγινε με χρήση παρένθετης μητέρας στο εξωτερικό, παρότι εδώ τυπικά η δυνατότητα παρένθετης απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες και αντρόγυνα (δηλαδή σε έγγαμα ζευγάρια, σε συντρόφους σε ελεύθερη ένωση ακόμα και σε μια μοναχική γυναίκα).
Από την άλλη, η (υποτιθέμενη) αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να υποβάλει πρόταση νόμου που ζητά να επιτραπεί επισήμως σε όλους, ακόμα και σε μόνους ομοφυλόφιλους άνδρες, να κάνουν χρήση της παρένθετης μητρότητας. Μου προκαλεί εντύπωση πως ο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου παριστάνουν τους "δικαιωματιστές" και μας έχουν συνηθίσει σε κατακραυγές και παραληρήματα περί εκμετάλλευσης, δε χάνει ευκαιρία να προτείνει κάτι τόσο οπισθοδρομικό και βάναυσο για το γυναικείο φύλο. που παραπέμπει σε άλλες, σκοτεινές εποχές. Ενδεικτική της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς είναι η παλαιότερη δήλωση του Σ. Κασσελάκη πως επιθυμεί να αποκτήσει με τον σύντροφό του δύο αγόρια μέσω παρένθετης μητέρας. Ως γνωστόν τα παιδιά δεν έρχονται κατόπιν παραγγελίας και θέλω να ελπίζω πως ο κ. Κασσελάκης γνωρίζει ότι στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, η επιλογή φύλου στην τεχνητή γονιμοποίηση απαγορεύεται δια νόμου (επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο για ιατρικούς λόγους, όταν υπάρχει κληρονομούμενη ασθένεια που συνδέεται και μεταφέρεται με το φύλο).
Ένα πάγιο επιχείρημα της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και των λοιπών "δικαιωματιστών" είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκλίνει από τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. και να "μείνει πίσω" στους γάμους ομοφυλοφίλων, τις υιοθεσίες, τη παρένθετη μητρότητα και γενικότερα σε τέτοιου τύπου ατζέντες (που κάποιοι από άνωθεν "προτάσσουν" στη κυβέρνηση). Τέτοιοι "καλοφτιαγμένοι" ισχυρισμοί επιχειρούν να περάσουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα αποτελεί κάποιου είδους εξαίρεση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Άλλωστε, η κυβέρνηση συνηθίζει να επικαλείται την Ευρώπη όποτε τη συμφέρει, παρόλο που σε πολλούς τομείς, όπως το Κράτος Δικαίου, την ελευθεροτυπία κ.α. ακολουθεί τελείως άλλο δρόμο. Στη πραγματικότητα όμως, μόνο τα μισά κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν ψηφίσει νόμους για τους γάμους ομοφύλων και τις υιοθεσίες, ενώ μόνο η Ελλάδα έχει τόσο χαλαρό πλαίσιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την παρένθετη μητρότητα.
Επιπρόσθετα, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι τον περασμένο Οκτώβριο η μεικτή επιτροπή Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα δικαιώματα των γυναικών και τις πολιτικές ελευθερίες πρόσθεσε την παρένθετη μητρότητα στον κατάλογο των εγκλημάτων που συνιστούν trafficking.
Ρίχνοντας μια ματιά στο παρελθόν, όταν η παρένθετη μητρότητα νομοθετήθηκε το 2002 (επί Σημίτη), προϋπόθεση για την αίτηση παρένθετης μητρότητας ήταν τόσο η αιτούσα (και μόνο στην περίπτωση που δεν μπορεί για κανέναν λόγο να κυοφορήσει η ίδια) όσο και η παρένθετη να είναι κάτοικοι Ελλάδος. Όμως το 2014, επί Σαμαρά, έγινε τροποποίηση στον νόμο. Η δυνατότητα επεκτάθηκε και σε αιτούντες ή παρένθετες μητέρες που έχουν τη μόνιμη κατοικία τους εκτός Ελλάδας, καθιστώντας τη χώρα "διεθνές hot-spot" παρένθετης μητρότητας, με αποτέλεσμα των εκτόξευση των τιμών στα 100.000 ευρώ και αυτόματα την αποθάρρυνση των περισσότερων ετεροφυλόφιλων Ελλήνων που επιθυμούν να κάνουν χρήση της παρένθετης μητρότητας, αφού το κόστος καθίσταται ανυπολόγιστο.
Συνεπώς διερωτώμαι, όλοι αυτοί οι "δικαιωματιστές" που κόπτονται για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, δεν έχουν τη παραμικρή ενσυναίσθηση του τι προτείνουν; Οι όροι φεμινισμός, γυναικεία δικαιώματα και ισότητα των δύο φύλων δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο τους; Δεν αντιλαμβάνονται πως η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την οποία επικαλούνται συνεχώς, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με όσα οι ίδιοι θέτουν προς νομιμοποίηση και φυσικά καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που χρειάστηκαν δεκαετίες αγώνων για να αναγνωριστούν, όπως η ισότητα ανδρών και γυναικών; Το φιλελεύθερο φεμινιστικό κίνημα στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα, το οποίο ουδεμία σχέση έχει με τις περισσότερες "φεμινιστικές" συλλογικότητες του σήμερα, πάλεψε για τη παροχή δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες και τη καταπολέμηση της υποτίμησης, εκμετάλλευσης και κακοποίησης των γυναικών. Μήπως εν τέλει όλοι αυτοί οι "δικαιωματιστές", προκειμένου να εξυπηρετήσουν ορισμένα συμφέροντα και ατζέντες που επιθυμούν μονάχα το κέρδος, μετατρέπονται είτε άθελα τους είτε εν γνώσει τους σε μισογύνηδες; Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρώ πως είναι έμφυτες και ιερές διαδικασίες του ανθρώπου και δε πρέπει σε καμία περίπτωση να καταστούν "επιχειρηματικός κλάδος" και διαδικασία "αγοροπωλησίας". Όσο περισσότερο φιλελευθεροποιείται το πλαίσιο της χρήσης παρένθετης μητέρας, κάτι που απαιτούν η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και οι υποστηρικτές της, τόσο περισσότερες φτωχές γυναίκες θα "νοικιάζουν" τη μήτρα τους επί αμοιβής.
Ενώ ο εκφυλισμός που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία σήμερα ολοένα και διογκώνεται, μέσα από την επιστολή 40 Ελληνίδων φεμινιστριών, η οποία έχει μεγάλο ενδιαφέρον ως προς την επιχειρηματολογία, τονίζονται τα αυτονόητα. Είναι μία επιστολή – κόλαφος (με την οποία δεν συμφωνώ πλήρως, αλλά στο ζήτημα της παρένθετης μητρότητας τοποθετούνται άριστα κατ' εμέ) κατά της εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος μέσω της παρένθετης μητρότητας που συνιστά σύγχρονο δουλεμπόριο και της προσπάθειας να αφανιστεί ο όρος γυναίκα από τον δημόσιο διάλογο και η αντικατάσταση του από όρους τύπου «άτομα με μήτρα» με σαφείς προφανώς σκοπιμότητες (διαβάστε εδώ). Ακόμη, ικανοποίηση προκαλεί η απόφαση της ομοσπονδίας πολυτέκνων και της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος να καταγγείλουν το σχέδιο νόμου ως «αντισυνταγματικό» και ως μέσo εμπορευματοποίησης της τεκνοθεσίας αντίστοιχα, με την κυρία Χριστίνα Σκαλούμπακα, πρόεδρο της ομοσπονδίας γυναικών, να δηλώνει πως «εκφράζουμε την αντίθεσή μας με το νομοσχέδιο που φέρνει η ΝΔ και στηρίζουν όλα τα κόμματα που κινούνται στις ράγες της ΕΕ. Εμπορευματοποίηση τεκνοθεσίας. Γυναίκες φτωχές πρόσφυγες και φοιτήτριες να εξαναγκάζονται να πωλούν την μήτρα τους».
Εν κατακλείδι, με βάση όλα τα παραπάνω, θέτω το εξής εύλογο ερώτημα: Μέσω μιας τέτοιας υποτιθέμενης "μεταρρύθμισης", η οποία αλλάζει ριζικά τη κοινωνική δομή και βάζει σε κίνδυνο διεθνώς κατοχυρωμένα και αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα, κινούμαστε πράγματι "προοδευτικά" ή μήπως πάμε αιώνες πίσω χωρίς να το αντιληφθούμε καν, με ότι αυτο συνεπάγεται;
Χρήστος Τσάκος, Φοιτητής Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής