Το Θεατρικό Παιχνίδι και το Σωματικό Θέατρο (υπό μορφή σεμιναρίου) όταν συνδεθούν με ένα καλλιτεχνικό project μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα τους συμμετέχοντες. Η Ανατολή Αθανασιάδου έχει ένα προκλητικό σχέδιο για το φετινό σεμινάριο στο Μικρό Πολυτεχνείο, που εξελίσσει την περυσινή εκπαιδευτική της δράση πάνω στο αντικείμενο.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: Ανατολή Αθανασιάδου

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: 11/9/2013, ώρα 20:00 στην Ταράτσα του ΜΠ

ΜΑΘΗΜΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ: Κυριακή 22/9/2013, ώρες 17:00 - 19:30 (Ανοιχτό Μάθημα με ελεύθερη συμμετοχή κατόπιν κράτησης)

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 10 συναντήσεις, κάθε Κυριακή, ώρες 17:00  - 19:30, σύνολο 25 διδακτικές ώρες

ΕΝΑΡΞΗ: 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ & ΤΟ PROJECT

Με κύρια εργαλεία ασκήσεις θεατρικού παιχνιδιού, αυτοσχεδιασμού και ψυχοδράματος θα επιχειρήσουμε να μετακινήσουμε τα όρια του εαυτού μας.

Θα αναζητήσουμε την αυτογνωσία μας και θα προσπαθήσουμε να τονώσουμε την αυτοπεποίθηση μας , να εκφράσουμε νέες επιθυμίες, να δοκιμάσουμε νέες συμπεριφορές και να αναπτύξουμε θετικούς τρόπους επικοινωνίας.

Με το παιχνίδι ως βασικό μέσο έκφρασης θα εξερευνήσουμε τα όρια της φαντασίας και της δημιουργικότητας μας.

Ασκήσεις εμπιστοσύνης, χαλάρωσης, επαφής και συγκέντρωσης, θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε τον εαυτό μας όχι μόνο ως μονάδα αλλά και ως μέλος μιας ομάδας που δημιουργεί και δρα ελεύθερα στα ερεθίσματα και τις συνθήκες που προκύπτουν.

Θα δώσουμε σημασία και έμφαση στο σώμα μας ως εκφραστικό μέσο και υποκριτικό εργαλείο και θα δοκιμάσουμε τεχνικές physical theater & devised theatre που θα μας κάνουν να δουλέψουμε σαν σύνολο τόσο τη σχέση του καθενός από εμάς με τον εαυτό του όσο και τη σχέση του με την ομάδα.

Το σεμινάριο δέχεται και δεν διαχωρίζει αρχάριους και ελαφρά προχωρημένους, αντίθετα απευθύνεται σε οποιονδήποτε έχει διάθεση για παιχνίδι και μια πιο αυθόρμητη μορφή επικοινωνίας μέσω της Δραματικής Τέχνης. Παράλληλα απευθύνεται σε νέους εκπαιδευτικούς, νηπιαγωγούς και καλλιτέχνες που θέλουν να ασκηθούν στο αντικείμενο, όπως και σε όσους θέλουν απλά να διασκεδάσουν και να δώσουν στον εαυτό τους την ευκαιρία να ξεπεραστεί ο Φόβος της Έκθεσης μπροστά σε άλλους.  Τα μαθήματα δομούνται πάνω σε μια ιδέα που ως work in progress η εξέλιξή της θα μπορούσε να αποτελέσει ευφάνταστο παραστασιακό υλικό ή / και Παράσταση σε ένα Σεμινάριο επόμενης ταχύτητας από τις αρχές του 2014.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΥΚΛΟ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ: Με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου των σεμιναρίων η ομάδα αξιοποιώντας το υλικό των συναντήσεών της θα δημιουργήσει εφόσον το επιθυμεί, ένα Νέο Κύκλο Μαθημάτων με στόχο ένα θεατρικό δρώμενο, το οποίο θα παρουσιάσει στο κοινό.

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

• Λίγα λόγια για τις sisters…

ΚΑΛΛΙΟΠΗ:

Τέλειωσε γραφιστική στη ΒΑΚΑΛΟ και στη συνέχεια δούλεψε αρκετά χρόνια σαν art director κυρίως στο χώρο της διαφήμισης. Μπαίνοντας στη ΒΑΚΑΛΟ μπήκε στον κόσμο της οπτικής επικοινωνίας και του design. Αγαπημένα της εργαστήρια επιλογής ήταν η φωτογραφία και το κόσμημα.
Δημιουργούσε για δική της χρήση, από παλιά, κοσμήματα-αξεσουάρ, ανακυκλώνοντας διάφορα υλικά, με αδυναμία στα παλιά κουμπιά.
Από πιτσιρίκι τη γοήτευε ο μαγικός κόσμος της γκαρνταρόμπας... της μαμάς, γιαγιάς, αλλά και του μπαμπά! Πάντα είχε την τάση να ψάχνει και να δανείζεται κομμάτια από το παρελθόν και να τα προσαρμόζει στο σήμερα.
Τη συνεπαίρνουν περισσότερο η σύλληψη της ιδέας και η διαδικασία της σύνθεσης (σχήματα, όγκοι, χρώματα), από την κατασκευή, καθώς και οι αντιθέσεις και το “μπαστάρδεμα” διαφορετικών υλικών.

ΕΥΔΟΚΙΑ: Tέλειωσε τη σχολή αργυροχρυσοχοϊας, αλλά δεν το εξέλιξε,  ασχολιόταν κατά καιρούς χομπίστηκα, παράλληλα με μια επιχείρηση που διατηρούσε. Προτιμούσε να δουλεύει 1000άρι ασήμι, μέχρι που ξεκίνησαν τις SISTERS PROJECT και καταπιάστηκε με άλλα υλικά και τεχνικές, όπως το πλέξιμο με το βελονάκι.
Διαθέτει επιδεξιότητα και υπομονή σε καθηλωτικές τεχνικές, οι οποίες τη χαλαρώνουν. Tης αρέσει να πειραματίζεται και να ανακαλύπτει νέες για εκέινη, όπως τελευταία το macrame.

• Τι κοινό έχουν και σε τι διαφέρουν...

Είναι αδερφές, με κοινά παιδικά βιώματα αλλά διαφορετικά ενδιαφέροντα και ερεθίσματα. Λειτουργούν συμπληρωματικά ως ιδιοσυγκρασίες και σε δεξιότητες. Δύο διαφορετικές προσωπικότητες που συμπληρώνουν το παζλ της συνεργασίας κι αυτό δίνει λόγο ύπαρξης και των δύο.

• Οι βασικές τους συλλογές...

Η πρώτη βασική συλλογή ήταν η “Σεμέν”, εμπνευσμένη από τη γιαγιά τους (expert στο εργόχειρο) και μάλιστα τα πρώτα νήματα που χρησιμοποιήσαν ήταν δικά της, κάτι χρόνων δηλαδή! Τα κολιέ-σεμεδάκια έχουν πολυμορφικό χαραχτήρα, φοριούνται και μακριά και κοντά, πάνω από ρούχο ή σε γυμνό μπούστο.
Η άλλη πιο πρόσφατη βασική συλλογή τους είναι η “Granny’s Collars & Cuffs”, η νεο-vintage τάση του γιακά σε μια δική τους έκδοση και με προέκταση στην ιδέα της μανσέτας. Θα μπορούσαν να είναι κομμάτι που έκοψες από ένα ρούχο ή κομμάτι που πρόσθεσες σ’ αυτό, που συμπληρώνουν ή μεταμορφώνουν ένα φόρεμα, μια μπλούζα, ένα t-shirt.

• Που απευθύνονται...

Σε γυναίκες που το styling είναι παιχνίδι και χαρά γι’ αυτές κι αυτό γιατί απ’ τη μία είναι συχνά δεσμευτικά, στο συνδυασμό τους με το ρούχο, γιατί έχουν όγκο και χρώμα, αλλά απ’ την άλλη το ίδιο κομμάτι σου δίνει ελευθερία επιλογής με διαφορετικό αποτέλεσμα, φορεμένο σε γυμνό δέρμα ή πάνω από ρούχο.
Σε όσες αρέσουν οι vintage επιρροές, αφού δανείζονται από το παρελθόν σε υλικά, τεχνικές και ιδέες, ανασύροντας μαμαδίστικες και γιαγιαδίστικες μνήμες.
Υπάρχουν και οι συλλογές κυρίως σε βραχιολάκια που είναι πιο ευκολοφόρετες και παντός καιρού και φύλου.
Και δεν ξεχνάνε και τις “μικρές κυρίες”!

• Που μπορείτε να τις βρείτε...

Στη νέα τους σελίδα στο fb Like Sisters Project, η οποία λειτουργεί σαν μέσο παρουσίασης και προώθησης της δουλειάς τους, των event που σχετίζονται μ’ αυτή, καθώς και μιας γενικότερης αισθητικής που τις αντιπροσωπεύει.
Μπορείτε να δείτε δουλειά τους από κοντά με ραντεβού κι επίσης στο FLEA MARKET όπου συμμετέχουν σταθερά.
Κάποιες περιστασιακές συνεργασίες τους με μαγαζιά ανακοινώνονται κατά καιρούς μέσω της σελίδας τους στο fb.

Like Sisters Project

• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE

• Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά Λακωνίας, την 1η Μαΐου του 1909. Ήταν  γιος του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας το γένος Βουζουναρά. Είχε τρία αδέρφια.
• Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μανώλης και η μητέρα του. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στη "Διάπλαση των Παίδων" με το ψευδώνυμο Ιδανικόν Όραμα.
• Το 1925 ολοκλήρωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του και έτσι ο Ρίτσος εργάστηκε στην Αθήνα, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. Το 1926 αρρώστησε από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Υπήρξε βοηθός βιβλιοθηκάριου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.
• Το Γενάρη του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και λίγο αργότερα μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία, όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη Σωτηρία ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας.
• Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο Άσυλο Φυματικών της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης. Τον Οκτώβρη του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική.
•  Τον επόμενο χρόνο ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) · πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, που βγήκε το 1939.
• Το 1933 συνεργάστηκε με το περιοδικό της Αριστεράς Πρωτοπόροι και δούλεψε στο εμπορικό θέατρο για τέσσερα χρόνια (θίασοι Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Μακέδου). Στο χώρο της δημοσιογραφίας εμφανίστηκε επίσης στις στήλες του "Ριζοσπάστη" -όπου δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή "Τρακτέρ" με το ψευδώνυμο Ι. Σοστίρ- και των "Ελεύθερων Γραμμάτων" (1945). Το 1934 προσλήφθηκε ως επιμελητής εκδόσεων του οίκου Γκοβόστη και γράφτηκε στο Κ.Κ.Ε.. Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας.
• Τον επόμενο χρόνο προσλήφθηκε στο Βασιλικό Θέατρο και το 1940 στη Λυρική Σκηνή. Κατά τη διάρκεια του ελληνογερμανικού πολέμου και της κατοχής ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών επισκεπτόταν συχνά την Καισαριανή, συναντήθηκε με τον Άρη Βελουχιώτη και συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο Μακεδονίας. Το 1948 εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου, τον επόμενο χρόνο στη Μακρόνησο, το 1950-1951 στον Άη Στράτη.
• Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μια κόρη την Έρη. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και το 1959 επισκέφτηκε τη Ρουμανία. Το 1962 επισκέφτηκε ξανά τη Ρουμανία όπου συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ και κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας.
• Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ. Μετά το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου το 1967 εξορίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Γυάρο και τη Λέρο, το 1968 στη Σάμο, όπου τέθηκε υπό κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του για λόγους υγείας. Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του χρόνου που μπήκε για εγχείρηση στη Γενική Κλινική Αθηνών.
• Το 1973 συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Μετά την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση έζησε κυρίως στην Αθήνα και τιμήθηκε για το έργο του από την Ελλάδα και άλλες χώρες του κόσμου.
• Ενδεικτικά αναφέρουμε εδώ πως ο Γιάννης Ρίτσος τιμήθηκε με το Μέγα Διεθνές Βραβείο Ποίησης της Biennale του Knokk - le - zont στο Βέλγιο (1972), το Διεθνές Βραβείο Δημητρώφ στη Σόφια (1975), το Μέγα Γαλλικό Βραβείο Ποίησης Alfred de Vigny, το βραβείο Λένιν (1977), το Διεθνές Βραβείο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης (1979), το βραβείο Ποιητή Διεθνούς Ειρήνης του ΟΗΕ, το Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου Αθηναίων (1987), το Μετάλλιο Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη (1989), τον Μεγάλο Αστέρα της Φιλίας των Λαών (Γ. Λ. Δ.), το μετάλλιο Ζολιό - Κιουρί (1990).
• Το 1986 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (1937) και της Ακαδημίας Λογοτεχνών και Επιστημών Mainz της Ο. Δ. Γ, και ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (1975), Μπίρμιγχαμ (1978), Karl Marx της Λειψίας (1984), της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας (1987).
• Θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ποίησης του Γιάννη Ρίτσου στάθηκε η στράτευσή της στην υπηρεσία του ανθρωπισμού, της αγάπης και της ελληνικότητας. Κατά τη διάρκεια της εξηντάχρονης πνευματικής πορείας του ο Ρίτσος πέρασε γρήγορα από το χώρο του νεορομαντισμού-νεοσυμβολισμού του μεσοπολέμου στην πολιτικά στρατευμένη υπέρ του κομμουνισμού τέχνη, στα πλαίσια της οποίας διαμόρφωσε μια γνήσια λυρική γραφή και πρόβαλε την κοσμοθεωρία του, παραμένοντας σ' όλη τη ζωή του ένας εξαιρετικά ευαίσθητος δέκτης των συνεπειών των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων τόσο στην Ελλάδα, όσο και σ' όλο τον κόσμο.
• Πέθανε το Νοέμβρη του 1990 και η σορός του ενταφιάστηκε στη γενέτειρά του.

• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE

 Δείτε το Video

Το έργο του

Ποιήματα

«Τρακτέρ », (1934)
«Πυραμίδες», (1935)
«Επιτάφιος», (1936)
«Το τραγούδι της αδελφής μου», (1937)
«Εαρινή συμφωνία», (1938)
«Το εμβατήριο του ωκεανού», (1940)
«Παλιά μαζούρκα σε ρυθμό βροχής», (1943)
«Δοκιμασία», (1943)
«Ο σύντροφός μας», (1945)
«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», (1952)
«Αγρύπνια», (1954)
«Πρωινό άστρο», (1955)
«Η σονάτα του σεληνόφωτος», (1956)
«Χρονικό», (1957)
«Αποχαιρετισμός», (1957
«Χειμερινή διαύγεια», (1957)
«Πέτρινος χρόνος», (1957)
«Οι γειτονιές του κόσμου», (1957)
«Οταν έρχεται ο ξένος», (1958)
«Ανυπόταχτη πολιτεία», (1958)
«Η αρχιτεκτονική των δέντρων», (1958)
«Οι γερόντισσες κ' η θάλασσα», (1959)
«Υδρία », (1957)
«Το παράθυρο», (1960)
«Η γέφυρα», (1960)
«Ο Μαύρος Αγιος», (1961)
«Το νεκρό σπίτι», (1962)
«Κάτω απ' τον ίσκιο του βουνού», (1962)
«Το δέντρο της φυλακής και οι γυναίκες», (1963)
«12 ποιήματα για τον Καβάφη», (1963)
«Μαρτυρίες Α», (1963)
«Παιχνίδια τ'ουρανού και του νερού», (1964)
«Φιλοκτήτης», (1965)
«Ρωμιοσύνη», (1966)
«Μαρτυρίες Β», (1966)
«Ορέστης», (1966)
«Όστραβα», (1967)
«Πέτρες, Επαναλήψεις, Κιγκλίδωμα», (1972)
«Η Ελένη», (1972)
«Χειρονομίες», (1972)
«Τέταρτη διάσταση», (1972)
«Η επιστροφή της Ιφιγένειας», (1972)
«Χρυσόθεμις», (1972)
«Ισμήνη», (1972)
«Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», (1973)
«Διάδρομος και σκάλα», (1973)
«Γκραγκάντα», (1973)
«Σεπτήρια και Δαφνηφόρια», (1973)
«Ο αφανισμός της Μήλος», (1974)
«Υμνος και θρήνος για την Κύπρο», (1974)
«Καπνισμένο τσουκάλι», (1974)
«Κωδωνοστάσιο», (1974)
«Χάρτινα », (1974)
«Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη», (1974)
«Η Κυρά των Αμπελιών», (1975)
«Η τελευταία προ Ανθρώπου Εκατονταετία», (1975)
«Τα επικαιρικά», (1975)
«Ημερολόγιο εξορίας», (1975)
«Μαντατοφόρες», (1975)
«Θυρωρείο», (1976)
«Το μακρινό», (1977)
«Γιγνεσθαι», (1977)
«Βολιδοσκόπος», (1978)
Τοιχοκολλητής, (1978)
Τροχονόμος, (1978)
Η Πύλη, (1978)
Το σώμα και το αίμα, (1978)
Μονεβασιώτισσες, (1978)
Το τερατώδες αριστούργημα, (1978)
Φαίδρα, (1978)
Λοιπόν;, (1978)
«Το ρόπτρο»,(1978)
Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα, (1978)
«Γραφή Τυφλού»,(1979)
Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού, (1980)
Διαφάνεια, (1980)
Πάροδος, (1980)
Μονόχορδα, (1980)
«Τα ερωτικά»,(1981)
Συντροφικά τραγούδια, (1981)
Υπόκωφα, (1982)
Μονοβασιά, (1982)
Το χορικό των σφουγγαράδων, (1983)
Τειρεσίας, (1983)
Με το σκούντημα του αγκώνα, (1984)
Ταναγραίες, (1984)
«Ανταποκρίσεις», (1987)
3Χ111 Τρίστιχα, (1987)
Αργά πολύ αργά μέσα στη νύχτα, (1991)

Συλλογές

    «Ποιήματα - Α τόμος», (1961)
    «Ποιήματα - Β τόμος», (1961)
    «12 ποιήματα για τον Καβάφη», (1963)
    «Μαρτυρίες - Σειρά 1η», (1963)
    «Ποιήματα - Γ τόμος», (1964)
    «Μαρτυρίες - Σειρά 2η», (1966)
    «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», (1973)
    «Ποιήματα - Δ τόμος», (1975)

Θεατρικά

    «Μια γυναίκα πλάι στη θάλασσα », (1942)
    «Πέρα απ'τον ίσκιο των κυπαρισσιών», (1947)
    «Τα ραβδιά των τυφλών», (1959)
    «Ο λόφος με το συντριβάνι»

Μεταφράσεις

    «Α.Μπλόκ: Οι δώδεκα», (1957)
    «Ανθολογία Ρουμανικής ποίησης», (1961)
    «Αττίλα Γιόζεφ: Ποιήματα», (1963)
    «Μαγιακόφσκι: Ποιήματα», (1964)
    «Ντόρας Γκαμπέ: Εγώ, η μητέρα μου και ο κόσμος», (1965)
    «Ιλία 'Ερεμπουργκ: Το δέντρο», (1966)
    «Ναζίμ Χικμέτ: Ποιήματα», (1966)
    «Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών», (1966)
    «Νικόλας Γκιλλιέν: Ο μεγάλος ζωολογικός κήπος», (1966)
    «Α.Τολστόη : Η γκρινιάρα κατσίκα», (1976)
    «Φ.Φαριάντ: Ονειρα με χαρταετούς και περιστέρια», (1988)
    «Χο τσι Μινχ: Ημερολόγιο της φυλακής»

Πηγή: eirinika.gr

Για να μάθουμε την προέλευση της soul μουσικής ακολουθούμε τη διαδρομή των γραμμών του τρένου που μετέφεραν τους μαύρους αγρότες από το νότο στο βορρά των ΗΠΑ. Αυτοί οι άνθρωποι των blues έφτασαν στο βορρά με τις αποσκευές τους γεμάτες από τη μουσική τους. Τα παραδοσιακά τραγούδια του νότου κάτω από την ταμπέλα race music αρχίζουν να εξελίσσονται με διάφορες μορφές και να δημιουργούν νέα είδη μουσικής όταν αναμιγνύονται με την εξευγενισμένη jazz των πόλεων.

Αν πιάσουμε την ιστορία από την αρχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’40 από τα jump blues ξεπηδά το rhythm & blues. Είναι το πρώτο είδος που πλέον δίνει έμφαση στο τραγούδι αυτό καθεαυτό και όχι στον αυτοσχεδιασμό. Από αυτό σύντομα θα προκύψουν τα δύο βασικότερα παρακλάδια που στις αρχές θα εμπλέκονται μεταξύ τους: το rock ‘n roll που θα ταιριάξει περισσότερο στους λευκούς και τη soul που θα την προτιμήσουν οι μαύροι και είναι το αποτέλεσμα ανάμιξης των gospels και του rhythm & blues.
Ο Ορισμός

Αν και από το 1946 η λέξη soul σημαίνει στην αργκό της jazz ενστικτώδης ποιότητα που βιώνουν οι μαύροι ως χάρισμα και αρετή, εννοιολογικά ο ορισμός της soul μουσικής διατυπώνεται για πρώτη φορά το 1961 για να περιγράψει τη νέα μουσική gospel αυτή τη φορά με στίχους εμπνευσμένους από τα κοσμικά και όχι από τα θεία. Με λίγα λόγια όπου εμφανίζεται η λέξη «Χριστός» στα gospels, στη soul αντικαθίσταται με τη λέξη «κοπέλα».
Η Γεωγραφική Προέλευση

Πολλοί λένε ότι η βάση της soul είναι το Chicago με τη Νέα Υόρκη, το Detroit, το Memphis και το Florence να ακολουθούν πολύ γρήγορα. Κάθε πόλη είχε τα δικά της ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά gospels που έδωσαν διαφορετική μορφή και κατεύθυνση σε αυτό το είδος μουσικής.

Το Florence της Alabama είχε τα FAME Studios. Εκεί ηχογραφούσαν οι Jimmy Hughes, Percy Sledge & Arthur Alexander και η Aretha Franklin κατά τη διάρκεια των 60′s. Τα Fame Studios διατηρούσαν στενή σχέση με τη δισκογραφική που συνείσφερε σημαντικά στο χώρο της soul τη Stax Records από το Memphis, αφού πολλοί από τους μουσικούς και τους παραγωγούς που δούλεψαν στην πρώτη, συμμετείχαν σε πολλές ηχογραφήσεις στην Αλαμπάμα.

Η Motown Records ήταν από τις θρυλικές εταιρείες του χώρου με έδρα το Detroit που πυροδότησαν το είδος κατά τη δεκαετία του ‘60 αν και μέχρι τότε ο ιδιοκτήτης της Berry Gordy αυτοχαρακτηριζόταν ως παραγωγός pop μουσικής. Με δημιουργούς όπως Stevie Wonder, Gladys Knight & the Pips, Marvin Gaye, the Temptations και the Supremes κατάφερε να καθιερώσει σε μαύρους και λευκούς το δικό της πολύ ιδιαίτερο στυλ και ήχο.

Στο Chicago, ο Curtis Mayfield ήταν αυτός που βοήθησε να εξελιχθεί η γλυκιά soul, γεγονός που αργότερα του κέρδισε τον τίτλο του Νονού της soul του Βορρά. Ως μέλος του συγκροτήματος The Impressions, ο Mayfield πρωτοστάτησε με ένα χορωδιακό τρόπο ερμηνείας call and response με προέλευση τα gospels και επηρέασε πολλά συγκροτήματα της περιόδου όπως τους συντοπίτες τους Radiants.
Η Εξέλιξη

1960′s

Η soul υπήρξε η μεγάλη ομπρέλα για πολλά και διαφορετικά στυλ που προέρχονταν από το R&B. Η κάθεμιά από τις δισκογραφικές εταρείες είχε εντελώς ιδαίτερο και διαφορετικό χαρακτήρα.

Μέχρι και τα μισά της δεκετίας των ’60s, η soul παρέμεινε κοντά στις ρίζες του R&B. Παρ’ολ’ αυτά καλλιτέχνες από πολλά διαφορετικά μέρη έσπρωχναν το είδος προς εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Στα μεγάλα αστικά κέντρα δηλαδή Νέα Υόρκη, Φιλαδέλφεια και Σικάγο η μουσική επικεντρώθηκε σε πιο καλογυαλισμένες παραγωγές με έμφαση στα φωνητικά. Στο Detroit,η Motown δημιουργούσε ένα pop ήχο κρατώντας ισορροπίες μεταξύ gospel, R&B και rock & roll. Στο Νότο η μουσική είχε πιο σκληρό χαρακτήρα με πιο ακατέργαστα και άγρια φωνητικά και με θυμωμένα πνευστά να κάνουν θόρυβο. Όλα αυτά τα στυλ έδωσαν μορφή στη soul, της μουσικής που μεσουράνησε στα charts της μαύρης μουσικής καθ’όλη τη διάρκεια των ’60s και κατάφερε να εισβάλει στο μέχρι τότε άβατο των pop charts των λευκών.

Προς τα τέλη των ’60s, η soul  κατακερματίζεται, με καλλιτέχνες όπως James Brown και Sly Stone να δημιουργούν funk ήχους και άλλους να αναπτύσσουν πιο ήπιες εκδοχές της soul. Παρ’ όλο πάντως που μετεξελίχθηκε, δε χάθηκε. Επηρέασε και διαχύθηκε σε άλλα μουσικά είδη των επόμενων δεκαετιών, ενώ πάντα υπήρχαν οι καλλιτέχνες που συνέχισαν να παίζουν τους παραδοσιακούς τις ήχους.

1970s

Κατοπινά παραδείγματα της soul περιλαμβάνουν κομμάτια όπως το I’ll Take You There από The Staple Singers και τις ηχογραφήσεις του Al Green κατά τα ‘70s, στα studios του Willie Mitchell στο Memphis. Η Hi Records του Mitchell συνέχισε την παράδοση της Stax, κυκλοφορώντας πολλές επιτυχίες από τους Green, Ann Peebles, Otis Clay, O.V. Wright και  Sly Johnson. Ο Bobby Womack αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιτέχνη που συνεχίζει να παράγει soul ήχους  στα ’70s και ’80s.

Στο Detroit, ο παραγωγός Don Davis δούλευε με καλλιτέχνες της Stax όπως Johnnie Taylor και The Dramatics. Αρχές των ’70s δημιουγίες από The Detroit Emeralds (Do Me Right) αποτελούν τη γέφυρα μεταξύ soul και το μετέπειτα disco ήχο. Καλλιτέχνες της Motown όπως Marvin Gaye, Michael Jackson, Stevie Wonder και Smokey Robinson συνείσφεραν σημαντικά στην εξέλιξη της soul, παρόλο που τα τραγούδια τους είχαν περισσότερη pop φλέβα από ότι τα κλασσικά των Redding, Franklin και Carr. Ακόμη και οι ηχογραφήσεις των καλλιτεχνών με έδρα το Σικάγο που διέφεραν σημαντικά από την κλασσική soul, αποτελούσαν και αυτοί βασικό συστατικό του είδους.

Στις αρχές των ’70s, αρχίζουν να διακρίνονται οι επιρροές της soul σε άλλα είδη μουσικής, με πρώτο και καλύτερο το psychedelic rock. Ο κοινωνικό-πολιτικός αναβρασμός της περιόδου ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες όπως Gaye και Curtis Mayfield με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν albums διαμαρτυρόμενοι σε ό,τι συνέβαινε γύρω τους. Ο James Brown μπήκε για τα καλά στο χορό της funk και το είδος καθιερώνεται με συγκροτήματα όπως Parliament-Funkadelic και The Meters. Πιο ευέλικτα σε ήχο σχήματα όπως οι War, the Commodores και οι Earth, Wind and Fire ήταν τα δημοφιλέστερα της εποχής εκείνης. Μεγάλη επιτυχία μάλιστα είχαν και αρκετοί με εμπορικό ήχο όπως οι Hall & Oates και Oakland‘s Tower of Power, όπως επίσης και μία νέα γενιά φωνητικών συγκροτημάτων και σχημάτων με ήχο πιο αστικό όπως The Delfonics και οι Unifics. Μέχρι το τέλος των ’70s, η disco και η funk were κυριαρχούσαν στα charts. Ο ήχος της Φιλαδέλφεια (Philly), όπως και άλλα ρεύματα της soul είχαν πλέον μπολιαστεί με το funk. Η περίοδος χαρακτηρίζεται από τις επιτυχίες των The O‘Jays και The Spinners.

1980s μέχρι σήμερα

Η εμφάνιση της hip hop κουλτούρας κατά τα ’70s λειτούργησε ως ντόμινο για τον ήχο της soul κατά τα ’80s. Ο Afrika Bambaata & The Soulsonic Force με τον ηλεκτρονικό τους ήχο και αναδείχθηκαν με επιτυχίες όπως το “Planet Rock” και “Looking For The Perfect Beat”. Οι soul δημιουργοί συνειδητοποίησαν ότι θα πρέπει να έχουν πιο ισχυρά beats και ρυθμό και ανακάλυψαν ένα καινούργιο τρόπο για να συνδυάζουν τη soul με synthesizers και drum machines.

Παραγωγοί όπως οι “Jimmy Jam” και Terry Lewis, οι Reid και Babyface στράφηκαν σε πιο σκληρούς και πιο πλούσιους –σχεδόν επικούς- ήχους soul, που βασίζονταν στο ρυθμό, το beat, αντί για τα φωνητικά της παραδοσιακής soul, προσφέροντας έτσι αναρίθμητες επιτυχίες για τη Janet Jackson, τους TLC, τον Alexander O‘Neal, The SOS Band και το Bobby Brown. Παρά αυτή τη στροφή, αναδείχθηκαν πολλοί soul τραγουδιστές όπως οι Michael Jackson, Whitney Houston, Anita Baker και Sade, οι οποίοι μονοπώλησαν τη δεκαετία των ‘80s.

Ο στιχουργός και παραγωγός Teddy Riley μαζί με άλλους δημιούργησαν το new jack swing (γνωστό και ως swingbeat), το οποίο βασιζόταν τόσο στη soul όσο και στο hip hop. Ο ήχος του Riley διακρινόταν από τα beats της hip hop, gospel και μελωδίες jazz, με αποτέλεσμα έναν ακατέργαστο και χαλαρό ήχο.

Μετά την παρακμή της disco και της funk στις αρχές των ’80s, η soul βρίσκει διέξοδο στον ήχο της electro. Το πάντρεμα αυτών των δύο  καταλήγει στη γέννηση ενός νέου είδους γνωστού και ως σύγχρονο R&B, που φυσικά είχε πολύ μικρή σχέση με το αυθεντικό στυλ του rhythm & blues.

Στα μέσα δεκαετίας των 80s και συγκεκριμένα στο Chicago, η house μουσική είναι το νεογέννητο είδος με τρεις μαμάδες: τη soul, funk και disco. Εδώ έχουμε αποκλειστικά και μόνο χρήση των synthesizers και ηλεκτρονικού εξοπλισμού.Η House και η techno γνώρισαν ευρεία αποδοχή τέλη της δεκαετίας των 80s και παραμένουν δημοφιλή είδη μέχρι και σήμερα.
2000’s

Η neo-soul πρωτοεμφανίζεται γύρω στο 1994 στις ΗΠΑ. Ωστόσο το μουσικό τοπίο έχει αλλάξει πολύ: όλες οι δισκογραφικές soul μουσικής ανήκουν στις μεγάλες και αυτές δεν έχουν κανένα λόγο να επενδύσουν σε αυτό το είδος μουσικής, όταν μάλιστα τα λεφτά τους έρχονται από τη γιγάντια πια βιομηχανία της hip hop.

Πηγή: grooveroots.wordpress.com

Πρόλογος

Η μαύρη μουσική (race or black music) είναι η αστείρευτη πηγή των περισσότερων ειδών μουσικής που ακούμε σήμερα και ενδεχομένως πολύς κόσμος αυτό να το αγνοεί. Είναι η αφορμή πάντως που κάποιοι ακούν μουσική.

Ξεχωρίζοντας τα σημαντικότερα γεγονότα που χαρακτήρισαν την εξέλιξή της θα ανακαλύψουμε ότι αποτελεί τελικά όχι μόνο την απαρχή της αμερικάνικης μουσικής κουλτούρας αλλά και της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας σε παγκόσμια κλίμακα.

Για τέσσερις περίπου αιώνες από την άφιξη δηλαδή των πρώτων μαύρων σκλάβων στην Αμερική το 1619 μέχρι και σήμερα, οι Αφρο-Αμερικάνοι κυριαρχούν στο χώρο της αμερικάνικης μουσικής και χορού. Για να ακριβολογούμε, η μαύρη μουσική είναι η μοναδική πρωτότυπη μουσική των ΗΠΑ καθώς τα Spirituals-Blues-Jazz-Gospel-Charleston-Twist-Hip Hop αποτελούν τις ρίζες όχι μόνο του rhythm and blues αλλά και του Broadway, των Grammys και άλλων μουσικών θεσμών.

Έχοντας αυτά τα ολίγα στο νου μας, πάμε να δούμε και να ακούσουμε πώς ξεκίνησε και εξελίχθηκε και να ανακαλύψουμε τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που έθεσαν σε κίνηση μία δημιουργική διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και 300 χρόνια.

1660-1860

Εμφανίζεται το κορυφαίο καλλιτεχνικό κίνημα της ιστορίας του Αμερικάνικου πολιτισμού. Οι Μαύροι και Άσημοι Βάρδοι (“Black and unknown bards”) της σκλαβιάς – όπως τους αποκαλούσαν – δημιουργούν τα spirituals για να υμνήσουν το Θεό και να ξεχάσουν τις κακουχίες τους. Αυτοί θα θέσουν κατ’ επέκταση τα θεμέλια για τα blues και του αμερικάνικου χορού. Ό,τι και όποιος ακολούθησε από τότε και μετά ήταν απλά η μετεξέλιξή τους.

1870s-1920s

Οι απόγονοι των σκλάβων δημιουργούν τα blues σε πόλεις όπως Texas, Alabama, Tennessee, Mississippi, σχεδόν παντού. Σύντομα, δηλαδή το 1912, οδηγούμαστε στο πρώτο γραπτό πλέον blues τραγούδι “The Memphis Blues” του W.C. Handy. Ακολουθούν σημαντικοί και αξιόλογοι blues καλλιτέχνες όπως Ma Rainey και η εκρηκτική από όλες τις απόψεις Bessie Smith.

1890s-1920s

Η ενβανσιόν της  jazz μουσικής προκύπτει από τη συλλογική δημιουργία των μαύρων της Louisiana, Texas, Missouri και άλλων περιοχών. Καθιερώνεται από μοναδικές συνθέσεις αλλά και μεμονωμένους και ιδιαίτερους ερμηνευτές όπως Buddy Bolden, Jelly Roll Morton, Louis Armstrong και άλλους

Στις 11 Νοεμβρίου του 1925 ο Louis Armstrong ηχογραφεί το πρώτο κομμάτι με την ορχήστρα του The Hot Five και Hot Seven, γεγονός που καθορίζει τα δύο αναπόσπαστα στοιχεία της jazz: το ρυθμό και τον αυτοσχεδιασμό.

1900

Οι James Weldon Johnson και J. Rosamond Johnson συνέθεσαν το “Lift Ev’ry Voice and Sing” για μία σχολική παρέλαση στο Jacksonville. Έμελλε να αποτελέσει τον Εθνικό Ύμνο των Αφρο-Αμερικανών.

14 Φεβρουαρίου 1920

Η Mamie Smith ηχογραφεί τον πρώτο μαύρο δίσκο (race record) για την Okeh Records με τα” “That Thing Called Love” και “A Good Man is Hard to Find”.

23 Μαΐου 1921

Το πρώτο μιούζικαλ με τίτλο “Shuffle Along“, στο οποίο πρωταγωνιστούν ταλαντούχοι μαύροι, κάνει πρεμιέρα στο Musical Hall στη Νέα Υόρκη. Αυτό είναι το σημείο αφετηρίας για το Broadway ή τουλάχιστον της μουσικής κουλτούρας του. Δύο χρόνια αργότερα το μιούζικαλ “Runnin’ Wild” ανεβαίνει στο Colonial Theatre του Broadway, για να παρουσιάσει το δημοφιλέστερο εκείνη την εποχή χορό, το Charleston.

 1925

Ο βαρύτονος Paul Robeson κάνει το ντεμπούτο του στο Greenwich Village Theatre, με το πρώτο κονσέρτο που ακούγονται αποκλειστικά και μόνο τα “νέγρικα spirituals”.

4 Δεκεμβρίου 1927

Ο Duke Ellington εμφανίζεται για πρώτη φορά στο περίφημο Cotton Club, το μεγαλύτερο μουσικό πόλο έλξης του Harlem, σηματοδοτώντας επίσημα την έναρξη του swing και την εποχή των Big Bands όπως αυτές του Count Basie, Erksine Hawkins, Jimmy Lunceford και αργότερα του Billy Eckstine. O Ellington θεωρείται αναμφισβήτητα ο κορυφαίος συνθέτης της Αμερικής, αφού έδωσε νέες διαστάσεις στην jazz.

1930s

Οι μαύροι εσωτερικοί μετανάστες των πόλεων επαναπροσδιορίζουν την εκκλησιαστική μουσική, δίνοντάς της ρυθμό και πάθος. Αυτό ακριβώς αποτύπωσε σε χαρτί ο “Πατέρας της Gospel”,  Thomas Dorsey και που ερμήνευσαν η Sallie Martin και αργότερα η Mahalia Jackson. O Dorsey πάντως ήταν αυτός που έδωσε το όνομα gospel στο νέο είδος μουσικής των μαύρων, οργάνωσε την πρώτη χορωδία και καθιέρωσε την ετήσια συνάντηση των μουσικών και σε αυτόν οφείλεται ο παραδοσιακός τρόπος ερμηνείας και παράστασης αυτής της μουσικής.

Πρωινό Κυριακής της Ανάστασης, 1939

Η Marian Anderson δίνει μία ανοικτή συναυλία -μετά από τις ευλογίες του Λευκού Οίκου- στα σκαλοπάτια του Lincoln Memorial μπροστά σε 75.000 ανθρώπους, όταν της απαγόρευσαν να τραγουδήσει στο Constitution Hall λόγω του χρώματός της. Όλα αυτά συμβαίνουν αφού επιστρέφει από μία θριαμβευτική περιοδεία στην Ευρώπη όπου και την άκουσε ο Arturo Toscanini δηλώνοντας ότι η φωνή της είναι από αυτές που εμφανίζονται μία φορά στα εκατό χρόνια.

1945

Οι θρυλικοί Charlie Parker ή αλλιώς “Bird” και Dizzy Gillespie μετακομίζουν μαζί με τις ορχήστρες τους στην 52η οδό της Νέας Υόρκης, όπου εγκαινιάζουν την bebop περίοδο, αλλάζοντας τη δομή και αρμονία της μοντέρνας jazz.

1954 και 1955

Ο Richard Penniman πιο γνωστός ως Little Richard ηχογραφεί το πασίγνωστο “Tutti Frutti” και ο Chuck Berry το “Maybelline”. Το ύφος τους ακολουθούν και άλλοι μαύροι καλλιτέχνες όπως Big Maybelle και Wilson Pickett. Κάπως έτσι απλά και ωραία κάνει την εμφάνισή του το rock `n’ roll, που θα εξελίξουν αργότερα -ο καθένας με το δικό του τρόπο- οι Beatles και Elvis Presley.

1956

Το Nat King Cole Show, είναι η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει μαύρος. Είναι στον αέρα του NBC-TV για 64 εβδομάδες παρουσιάζοντας στο ευρύ κοινό εκτός από τις αξιοσημείωτες μουσικές ικανότητες του Nat King Cole και άλλους λευκούς και μαύρους μουσικούς θρύλους της εποχής. Ο Cole θεωρείται ίσως ο πρώτος μεγάλος pop καλλιτέχνης που κατάφερε το crossover, το πέρασμα δηλαδή και στη λευκή κουλτούρα και κοινό, πουλώντας εκατομμύρια δίσκους.

Δεκέμβριος 1955-1968

Η μουσική freedom, βασιζόμενη στη μαύρη spiritual-gospel-blues-jazz παράδοση, ισχυροποίησε τους Αφρο-Αμερικάνους και τους υποστηρικτές τους προσελκύοντας δεκάδες χιλιάδες σε πορείες, συνελεύσεις, διαμαρτυρίες του κινήματος που αγωνιζόταν για την ελευθερία των μαύρων (The African-American Civil Rights Movement). Το κίνημα ήταν από το μεγαλύτερο των ΗΠΑ για τον 20ο αιώνα και επηρέασε και άλλους τραγουδιστές από όλο τον κόσμο που αγωνίζονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθεριά.

Κορυφαίοι μαύροι τραγουδιστές συμμετείχαν στην χορωδία του κινήματος και ερμήνευσαν ανάλογα τραγούδια όπως οι Mahalia Jackson (“I Been ‘Buked and I Been Scorned”), Harry Belafonte (“Matilda”), Aretha Franklin (“R-E-S-P-E-C-T”), Sammy Davis JR. (“Mr. Bojangles”), James Brown (“I’m Black and I’m Proud”), Curtis Mayfield (“Keep on Pushin’”), Sam Cooke (“A Change Is Gonna Come”), Nina Simone (“What are we going to do now, now that the King of Love is Dead?”), Bernice Reagan (“Before I’d be a slave, I’d be buried in my grave and go home to my Lord and be free”).

1957

Ο Sam Cooke ήδη καταξιωμένος ερμηνευτής gospel, αλλάζει τον ήχο του που κάποιοι αποκάλεσαν “rhythm and blues” όταν ηχογραφεί το “You Send Me”. Αυτό θα σηματοδοτήσει το ξεκίνημα μιας μεταβατικής περιόδου που θα οδηγήσει στη soul μουσική.
2 Μαρτίου 1959 και 22 Απριλίου 1959

Ο Miles Davis ηχογραφεί το “Kind of Blue”, το ορόσημο της jazz ιστορίας που έμελλε να αλλάξει την κατεύθυνση της σύγχρονης αμερικάνικης μουσικής.

17 Δεκεμβρίου 1959

Ιδρύεται η Motown Records από τον Berry Gordy JR. Χάρη σ’ αυτόν το ευρύ κοινό γνώρισε τους Jackson 5, Supremes, Stevie Wonder και Marvin Gaye και που συνέβαλλε στην αλλαγή νοοτροπίας τόσο στον τρόπο που στήνεται και παράγεται η μουσική όσο και στην προώθηση και στο marketing.

1960

Ο Ernest Evans ή αλλιώς Chubby Checker ηχογραφεί το κομμάτι “The Twist” πυροδοτώντας την ομώνυμη, μεγαλύτερη χορευτική φρενίτιδα μετά το Charleston των 1920s. Οι αλλαγές που έφερε η νέα αυτή μόδα δεν ήταν μόνο στο χορό αλλά και στις ερωτικές σχέσεις αντρών και γυναικών.

1970s

Ο Stevie Wonder χρησιμοποιεί και πειραματίζεται δημιουργικά τα synthesizers και προετοιμάζει σχολαστικά τα albums που κυκλοφορεί. Όλη αυτή η διαδικασία θα δώσει νέο νόημα και βάθος στη μουσική. Εκείνη τη δεκαετία ο Wonder μεσουρανεί. Το τραγούδι του “Happy Birthday” προς τιμήν του Martin Luther King, πρωταγωνίστησε μάλιστα σε μία πετυχημένη καμπάνια της εποχής, για να καθιερωθεί ως η επίσημη ημέρα εθνικής εορτής η ημερομηνία γέννησης του μεγάλου ηγέτη της μαύρης κοινότητας.

1979

The Sugarhill Gang ονομάζεται το συγκρότημα που θα παράξει το πρώτο rap hit, ονόματι “Rapper’s Delight” εισάγοντας με αυτό τον τρόπο τη rap και τη hip-hop στην παγκόσμια μουσική σκηνή, για να γίνουν σήμερα τα πιο ισχυρά μουσικά κινήματα στην ιστορία της μουσικής.

1984

Το πρωτοποριακό και πανάκριβο για την εποχή video του “Thriller” από το Michael Jackson κάνει πρεμιέρα στην τηλεόραση και αλλάζει μια και καλή τον τρόπο που παράγεται, στήνεται και προωθείται η pop μουσική.

1990s
Η μαύρη μουσική σκηνή έχει πλέον πολλούς καταξιωμένους και γνωστούς καλλιτέχνες που τους ακούνε όλων των ειδών τα κοινά. Ονόματα όπως Whitney Houston και Janet Jackson ανοίγουν το δρόμο για νέες εμπορικές δραστηριότητες και τεχνικές marketing στο χώρο της μουσικής που θα επηρεάσουν στη συνέχεια και αναρίθμητους λευκούς καλλιτέχνες όπως Britney Spears.

25 Αυγούστου 1998

Το Miseducation της Lauryn Hill κατάφερε να “εκπαιδεύσει” μουσικά ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου κοινού και φυσικά ανέδειξε τη Lauryn Hill ως ένα είδος προφήτη ενός νέου μουσικού ιδιώματος που συνίσταται από hip-hop, reggae, jazz, soul και latin.

Πηγή: grooveroots.wordpress.com

Στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο οι γυναίκες τεχνικοί ήταν... δακτυλοδεικτούμενες

Το παλιό ελληνικό σινεμά ήταν ανδροκρατούμενο. Μη βλέπετε σήμερα που ένα πλήθος γυναικών σκηνοθετεί ή εργάζεται σε όλα τα πόστα της κινηματογραφικής αλυσίδας παραγωγής.

Τα παλιά χρόνια, οι γυναίκες τεχνικοί μετριούνταν στα δάχτυλα - και ήταν και... δακτυλοδεικτούμενες. Λίγοι όμως σήμερα τις θυμούνται. Ευπρόσδεκτη, λοιπόν, η ταινία-ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει ο Προκόπης Δάφνος για το θέμα.

Πρωτόγονες συνθήκες

• Ο γνωστός διευθυντής φωτογραφίας εδώ και είκοσι πέντε χρόνια έχει επιδοθεί στην κινηματογράφηση των τεχνικών του ελληνικού κινηματογράφου που δραστηριοποιήθηκαν από το 1940 έως το 1965. Σε συνεντεύξεις τους, του μιλούν για τη ζωή τους, τις (πρωτόγονες ακόμα) συνθήκες δουλειάς, τα κόλπα που επινοούσαν για να δώσουν λύσεις στο γύρισμα, την πολιτική κατάσταση, τα παρασκήνια γνωστών ταινιών. Οι τεχνικοί γένους θηλυκού είναι από μόνες τους ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ο Δάφνος ήδη μοντάρει την ταινία του γι' αυτές, ενώ θα ετοιμάσει και σειρά: κάθε επεισόδιο θα είναι αφιερωμένο σε μία από τις 9 γυναίκες τεχνικούς του ελληνικού σινεμά που άνοιξαν το δρόμο στις επόμενες. Η σειρά θα προβληθεί από τη νέα σεζόν στο Κανάλι της Βουλής, ενώ το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ θα ακολουθήσει μια αυτόνομη πορεία σε φεστιβάλ κ.λπ.
• Οι γυναίκες αυτές δεν ζουν πια όλες. Ποιες είναι όμως; Σας τις συστήνουμε: Δέσποινα Κοντογιώργου (έκανε σκριπτ στο «Δράκο» και τη «Στέλλα»), Κασσάνδρα Σπαθοπούλου (μακιγιέζ στην «Οικογένεια Χωραφά» και σε άλλες γνωστές ταινίες), Μαργαρίτα Φλεμοτόμου (τεχνικός εργαστηρίου - εξαιρετικά σπάνια ειδικότητα για γυναίκα, ακόμα και σήμερα), Μαριλένα Αραβαντινού (σκηνογράφος), Ελπίδα Σουρμελή (βοηθός κοπής αρνητικού), Μαρίνα Ηλιάκη (βοηθός εργαστηρίου στο στούντιο Κριάδης), Καίτη Φλώρου (ειδική δακτυλογράφος σεναρίων - μέχρι πρότινος είχε το θρυλικό γραφείο της στα Εξάρχεια), Μαίρη Βέση (σκριπτ, μοντάζ) και Ελένη Μοσχονή (μοντάζ αρνητικού).
• «Ηταν όλες τους υπέροχες», λέει ο Πρ. Δάφνος δείχνοντάς μας φωτογραφίες, όπως αυτή που απεικονίζει τη Δ. Κοντογιώργου στην πλατεία Εξαρχείων: εκεί όπου ο Φούντας είπε στη Μερκούρη το περίφημο «Στέλλα, κρατάω μαχαίρι». Σε ένα γύρισμα έκανε παγωνιά και κάθε φορά που μιλούσε η Μερκούρη φαίνονταν στο φακό τα παγωμένα χνότα της. Η Κοντογιώργου θυμάται πως έλυσαν το πρόβλημα βάζοντάς της στο στόμα παγάκια!
• Η Αραβαντινού πάλι θυμάται πως ο παραγωγός Αντώνης Ζερβός χρησιμοποιούσε σε όλες τις ταινίες του τους ίδιους καναπέδες και την ίδια τραπεζαρία! Ενώ σε ερώτημα του Πρ. Δάφνου αν αγαπούσε τη μόδα, η Μαρίνα Ηλιάκη του είπε: «Πολύ. Μάλιστα το '58 είχα λατρέψει ένα φουστάνι που είχε μόνο ένα κουμπί. Εγώ λοιπόν αγόρασα το... κουμπί και περίμενα πότε θα καταφέρω να μαζέψω λεφτά για να πάρω το ύφασμα και να φτιάξω το φουστάνι!». Οχι, πολλά λεφτά δεν έβγαζαν οι έρημες...
• Οι εποχές εκείνες ήταν συντηρητικές. Ετσι, οι «παρενοχλήσεις» ήταν στο πρόγραμμα. Ομως «δεν τους έδινα θάρρος», είχε πει στον Δάφνο η Μ. Αραβαντινού. «Με σέβονταν», υπογράμμιζε η Μ. Φλεμοτόμου, που αρνιόταν να φορέσει παντελόνια, παρά τις προτροπές του παραγωγού Αντώνη Ζερβού («Εγώ είμαι γυναίκα και τιμώ τις γυναίκες», του έλεγε). Οσο για την Κ. Φλώρου, παραδέχεται πως: «Με ήθελαν όλοι. Κι εγώ τους είχα ερωτευτεί όλους...». Μια μέρα, είπε στη γυναίκα του Γ. Κωνσταντίνου: «Εγώ τον άντρα σου τον ερωτεύτηκα. Αλλά μόνο από τη μέση και πάνω!»

Το δοκιμαστικό

• Η Μαίρη Βέση, πάλι, έμαθε στον Προκόπη Δάφνο τι σήμαινε τότε το... «αλαλούμ». «Κάποια "καμάκια", μέλη του συνεργείου, όταν τους γυάλιζε κάποια γυναίκα κομπάρσος της ταινίας, τη φώναζαν και καλά για δοκιμαστικό. Για να δουν τάχα αν "γράφει" στο φακό. Και φώναζαν τον οπερατέρ της ταινίας να έρθει στα γρήγορα για "ένα δοκιμαστικό αλαλούμ". Ε, αυτό ήταν το συνθηματικό. Διότι ο οπερατέρ έκανε πως τράβαγε, αλλά το φιλμ δεν γύριζε. Και η καημένη η κοπέλα κουνιόταν, έπαιρνε πόζες, κ.λπ., χωρίς να έχει ιδέα ότι τη δουλεύουν».
• Το αλαλούμ εφάρμοζαν τότε πολλοί, όπως ο ηλεκτρολόγος Καρανάσος, ένας ωραίος άντρας, μάγκας και γυναικάς...

ΕΥΑΝΝΑ ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Πηγή: enet.gr

Το βάψιμο το οποίο χρειαζόταν απεγνωσμένα απέκτησε εγκαταλειμμένο πρώην κρουαζιερόπλοιο στη Βρετανία, χάρη σε μια ομάδα ταλαντούχων καλλιτεχνών γκράφιτι.Το "Duke of Lancaster" αποτέλεσε λευκό καμβά για την ομάδα "Dudug", η οποία έδωσε πνοή ζωής στο ξεχασμένο σκαρί του, μετατρέποντάς το στη μεγαλύτερη υπαίθρια πλωτή γκαλερί γκράφιτι στον κόσμο.

• Το πλοίο, η ιστορία του οποίου είναι άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς ναυπηγήθηκε από την ομάδα που κατασκεύασε και τον "Τιτανικό", βρίσκεται παραιτημένο από το 1979 σε ναυπηγείο  της βόρειας Ουαλίας, μέχρι που έπεσε στα χέρια της "Dudug", μιας κολεκτίβας τέχνης με καλλιτέχνες από τη Βρετανία, τη Ρωσία, τη Λετονία και την Ουγγαρία.
• Χάρη στα μοναδικά σχέδιά τους, το πλοίο κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των media, καθώς επίσης και ανεξάρτητων καλλιτεχνών, οι οποίοι ζητούν τώρα να συμβάλουν και αυτοί στην αναμόρφωσή του. Στόχος της ομάδας είναι να καλύψει όλη την εξωτερική επιφάνεια του πλοίου με γκράφιτι, ελπίζοντας να αποτελέσει μελλοντική τουριστική ατραξιόν που θα αναβαθμίσει ολόκληρη την περιοχή.

• "Δεν σου δίνεται καθημερινά η ευκαιρία να ζωγραφίσεις ένα πλοίο. Ο κόσμος το λατρεύει. Όλοι λένε ότι το επαναφέραμε στη ζωή" αναφέρει χαρακτηριστικά εκπρόσωπος των καλλιτεχνών, τα σχέδια των οποίων έχουν καλύψει ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του.
•  Ήδη το γέρικο σκαρί του πρώην κρουαζιερόπλοιου κοσμούν οκτώ έργα ύψους 18 μέτρων και πλάτους 14 μέτρων και οι ιδιοκτήτες του έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους για να προχωρήσουν περαιτέρω οι "Dudug".
• Ακόμη όμως κι εκείνοι που είχαν τις αντιρρήσεις τους παραδέχονται ότι οι καλλιτέχνες κατάφεραν να μετατρέψουν το εγκαταλειμμένο πλοίο σε αντικείμενο ιδιαίτερης ομορφιάς.
•  "Δεν είμαι μεγάλος φαν των γκράφιτι, όμως μ αρέσει αυτό που έκαναν αυτοί οι τύποι" δηλώνει ο 17ζρονος Ιαν Κάμερον, ένας από τους πολλούς κατοίκους της περιοχής, που περνούν συχνά από τον παράκτιο δρόμο με θέα το "Duke of Lancaster", αναφερόμενος στα σκίτσα του γιγάντιου βατραχανθρώπου, της γκέισας με τη βεντάλια και των τεράτων που απαθανατίζονται στα τοιχώματά του.
•  Από την πλευρά του, ο Πολ Γουίλιαμς, από τον πολυπληθή σύλλογο φίλων του "Duke of Lancaster", λέει ότι το εσωτερικό του πλοίου αναδύει μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, καθώς παραμένουν άθικτα τα περισσότερα από τα αντικείμενα της εποχής που το πλοίο βρισκόταν στην ενεργό δράση.

Πηγή:: i-diadromi.gr

• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE
• CLICK_TO_ENLARGE CLICK_TO_ENLARGE